Het toetje - een dagje Madrid

Van de nood een deugd maken: Als je 18 uur moet wachten op je verbinding dan kun je net zo goed de stad ingaan en daar een hotel nemen. Vorig jaar betaalde KLM, dit keer voor eigen rekening.
Natuurlijk is een paar uur te kort voor de hoofdstad van Spanje maar we hebben genoten van dit voorproefje.
Langs kleine straten met cafés en bars, naar drukke winkelstraten met de duurste merken. Over de straat waar alle theaters zijn gevestigd naar het park met het standbeeld van Don Quichotte. Langs het Koninklijk paleis  en de kathedraal naar de oude Islamitische muur en de crypte van de adel. En tenslotte samen met de Madrilenen in het park verkoeling zoeken. Daar worden ook bootjes verhuurd.
De metro brengt ons overal en is prachtig ingericht.
Onderweg een biertje op een terrasje en na afloop langs de straat tapas bestellen.
Mooie stad, al was hij warm. Waarom gaat eigenlijk iedereen op reis naar Barcelona?
In ons hotel High Tech een douche met touchpad. Gewoon water op 35 graden zetten en dan op willekeurige knopjes drukken. Overal komt water uit, dat zijn we wel gewend uit Ecuador maar daar was de temperatuur dan ook een probleem.

Adios Ecuador

Nog even langs de vismarkt voor het ontbijt. Terwijl het gisteren zo druk en chaotisch was, lijkt het alsof de vangst vandaag tegenvalt. Geen octopus, geen haai, geen zwaardvis.
Het wordt ook steeds makkelijker om je tas in te pakken. Alles wat niet meer mee terug hoeft, wordt eruit gegooid. En dan komen er zomaar schone onderbroeken tevoorschijn! Dat heb je als je zuinig bent geweest.
De chauffeur verschijnt op tijd, nog 3 uur naar de luchthaven van Guayaquil. Onderweg een laatste kans om Ecuadoraans te snacken: empanadas = gefrituurde kaas met suiker. Het landschap verandert van het droge bos aan de kust in het groen van de tropen in Guayaquil.
Ruim op tijd op de luchthaven om nog de laatste dollars stuk te slaan aan een lunch met sandwich en sterke koffie. Ecuador is een heerlijk land maar ik ben wel weer toe aan mijn dagelijkse portie cafeïne.

De vismarkt van Puerto Lopez

Vandaag een luie, maar helaas ook laatste dag in Ecuador. Het programma is leeg, we hebben alles gezien en gedaan. Alleen hebben we nog niet alle vis geprobeerd dus lopen Nena en Paul vroeg in de ochtend langs de vloedlijn naar de vismarkt om te kijken of er verse vis is.
Nou, die is er zeker! Vanaf de kleine blauwe  bootjes komen vissen in allerlei maten: de kleinste visjes worden in grote kratten gestort en mannen rennen naar de gereedstaande auto's met ijs. Intussen zwaaien ze met stokken boven hun hoofden om de fregatvogels te verjagen maar geregeld weet een vogel een duik te nemen en een visje te verschalken. Ook leuk is het om een visje dat op de grond is gevallen, hoog in de lucht te gooien want de vogels vangen hem zonder moeite op.
Er zijn ook veel grotere vissen te koop. De grootste zijn twee rifhaaien van anderhalve meter. De koppen en vinnen verdwijnen naar de pelikanen die vechten om een stuk. De rest wordt ontdaan van ingewanden en schoongespoeld in zee. Daarna zit het kadaver vol met zand zoals je kunt voorstellen en dat wordt eruit geschept voordat de haai wordt gewogen.
Het is hoog water en de restaurantjes hebben moeite om de zee buiten te houden. De meeste stoeltjes staan nu  in het water.
Tijd om terug te slenteren langs het strand voor een ontbijtje. Jim en Fia hebben yoga aan het strand gedaan.
Het blijft bedekt en we besluiten de rest van Puerto Lopez te gaan ontdekken. Behalve de boulevard die helemaal in de verbouwing ligt, zijn er nog een hoofdstraat en een pleintje. De kerk is hier dwars gebouwd en het altaar heeft de vorm van een scheepsboeg.
Tijd om de vis uit te proberen! Op een paar zandzakken is een restaurantje neergezet. Ik eet de beste ceviche van deze maand en het is maar beter om niet in de keuken te kijken.
Terug in de Hosteria nog even luieren in de hangmat. Daar zien we op een tak naast ons balkon een leguaan van een metertje. In deze tuin schijnen er zo'n honderd te leven in de bomen, en daarnaast ook nog slangen. Daar was Nena er al eentje van tegengekomen, op de trap naar onze cabaña.
Nog één keer lokaal vis eten. Soms erg jammer dat er zoveel Hollanders met vakantie zijn, ik zit liever tussen de Ecuadoranen! Donderdag is stap-avond en dat merk je: vandaag is de discotheek open.

Little Galapagos - Naar Isla de la Plata

Ecuador en Galapagos - meestal in één adem genoemd. Maar ook ... toeristisch, druk en duur. Wij hebben deze eilanden daarom niet in het schema opgenomen. In plaats daarvan gaan we naar Isla de la Plata waar ook een aantal van de dieren leven die Galapagos zo bijzonder maken.
We haasten ons om het ontbijt naar binnen te werken. Meestal geen goede voorbereiding voor een ruw zeetochtje maar de vertrektijd is op het laatste moment met 30 minuten vervroegd. Voor alle zekerheid toch maar een Primatour genomen tegen zeeziekte.
Langs de vismarkt van Puerto Lopez lopen we naar de vertrekpier. Op de markt is het een drukte van belang. Je kunt de vis ook direct vers opeten in kleine tentjes met stoelen die in het water staan bij vloed. Het wemelt er van de pelikanen. Morgen ochtend nog even terugkomen voor wat foto's!
De overtocht is inderdaad wat ruw, de boot doet maar een uur over 45 km dus stuitert over de golven. Al snel komt er een walvis in zicht. Het zijn er 4-5 en er zijn ook kalfjes bij. De grote zwarte ruggen zwemmen een tijdje met de boot  mee. Na een tijdje zijn we de contouren van Isla de la Plata opdoemen. Het verhaal gaat dat het eiland zo heet omdat Francis Drake hier zijn zilverlingen heeft geteld en verstopt. Meer waarschijnlijk is de naam echter afgeleid van de guano die van de rotsen afdruipt en het eiland een zilverachtige gloed geeft.
Ook nu weer veel pelikanen bij de vissersboten maar ook schildpadden. Waterschildpadden wel te verstaan, niet de reusachtige exemplaren van Galapagos.
Op het eiland is alles streng gereguleerd. Hoe laat komt een boot aan, hoe laat vertrekt-ie? Met 15 minuten tussenpauze vertrekken de groepen op de trails, waarvan er één gesloten is om de zeldzame albatros te beschermen.
Het landschap is nu erg droog: slechts drie maanden per jaar is het groen, in de regentijd. De eerste blue-footed booby wordt druk gefotografeerd, later volgen er nog veel meer. Je moet er zelfs omheenlopen op het pad. Het vrouwtje heeft lichtblauwe poten, het mannetje bijna paarsachtig. Ze krijgen die kleur pas na 3 jaar onder invloed van de vis die ze eten. Er is ook een zeldzame red footed booby; die eet vooral garnalen (net als de flamingo).
Verderop de nazca met pluizige jongen. Hun nest is omgeven door een kring van witte uitwerpselen, daar hebben de ratten een hekel aan.
Op de rotswand nestelen de fregatvogels die je bijna kunt aanraken. De mannetjes hebben een grote rode keelzak die ze opblazen om vrouwtjes te imponeren. Helaas zijn die zo laat in het broedseizoen niet geïnteresseerd.
Na tweeënhalf uur lopen gaan we weer aan boord voor een verfrissende duik en wat snorkelen. Weliswaar niet zo spectaculair als vorig jaar op het Great Barrier Reef maar toch veel vissen in een half uurtje plus een oude zeeschildpad met een rugschild vol plantjes.
De terugtocht is nog ruwer dan de heenreis. De plastic raampjes die het water tegenhouden gaan echter weer open als er twee walvisstieren opduiken. Met veel kabaal klappen ze met hun vinnen op het water om parasieten kwijt te raken. Tijdens de rest van de overtocht slaat het water geregeld over het dek.

Strand en cultuur in Puerto Lopez

Hosteria Mandala is het best bewaakte hotel tot nu toe; over het terrein slenteren vijf reusachtige honden die geen vlieg kwaad doen. Wij hebben een taxi geregeld om ons naar het strand van Los Frailes en het dorpje Aqua Blanca te brengen. Niet dat er iets mis is met het strand bij de hosteria, maar het strand van Los Frailes wordt vernoemd als het mooiste van Ecuador. Het is weer proppen achterin de taxi, maar dat zijn we inmiddels gewend.
Overal willen ze hier je paspoortnummer weten, dus bij de ingang van het park verzinnen we die ter plekke. Je kunt er ook parasols huren, en als we op het strand aankomen, weten we waarom. Een prachtig, halvemaanvormig, wit strand en blauwe zee strekken zich voor ons uit, maar nergens schaduw. Goed smeren dus! Een lekker wilde zee met af en toe flinke golven; wel je zwembroek goed vasthouden...
Het tochtje naar het uitzichtspunt leidt ons door een bijzonder stuk natuur. In dit nationale park wordt de laatste 5% van de oorspronkelijke vegetatie van de kust van Ecuador beheerd. Alle bomen lijken dood, maar laten hun bladeren vallen om zich te beschermen tegen de zengende hitte en de zilte wind. Hier groeit ook de incense-tree, waarvan de bast gebrand wordt in de kerken. Toch is niet alles dor en droog, er groeien hier zelfs bloemen in dit vijandige klimaat. (Pauls dichterlijke vrijheid neemt toe met het aantal glazen rode wijn - Nena is voor vandaag aangewezen als typiste van zijn uitspraken, aangezien Pauls type-tempo iets laaaangzzzaaaaamer is..)
De volgende stop is Aqua Blanca, een klein dorpje waar archeologische overblijfselen zijn gevonden van de Manteña-cultuur. Tijdens de lunch vermaken we ons met het uitzicht op de dorpelingen die samendrommen rond de Clinica Movil; niet elk dorp heeft zijn eigen dokter.
Bij het kleine museum begint een rondleiding over de archeologische vondsten, maar ook zien we hoe de huidige dorpelingen wonen. Altijd weer een frappante tegenstelling: aan de ene kant heeft iedereen een mobiele telefoon  (alleen SMS!), maar de was wordt gewoon nog steeds gedaan op een steen in de rivier. Onderweg in het dorpje zien we varkens en biggen, gieren, rode bananen en de flesvormige Ceibo boom. Verderop zijn de restanten te zien van de huizen van de Manta cultuur. In het museum zien we de potten waarin hun doden worden begraven.
Hoewel dit dorpje maar 10 minuten verwijderd is van het strand, is de vegetatie hier veel groener. Zodra er iets van een bergwand is, stijgt de lucht en valt er regen. Daarom is het hier veel groener.
Wij moeten ons haasten: de taxi terug naar Puerto Lopez staat al te wachten maar de rest van de groep ligt nog In het stinkende zwavelbad. Voor ons dus geen modderbad!
Terug in het hotel nog even een duik in de ruwe zee. 's Avonds diner in het Spaanse restaurant. Helaas vol met  Nederlanders, zelfs in een uithoek van Ecuador. De paella is vers en smakelijk.